Met beide benen op de grond

Hallo allemaal!
De laatste twee dagen, en daarme mijn eerste weekje school in Port Alfred zijn echt voorbij gevlogen en ik heb alweer weekend! In hoge stem: WHOOEEHOOEE!!

Woensdag
De allereerste officiele les van mijn minor was gelijk om 8 uur ‘s ochtends, wat hier overigens een hele normale tijd is om de schooldag te starten. De module zal redelijk wat werk met zich mee brengen maar het onderwerp trekt zeker mijn interesse. Gelijk heb ik ontdekt dat deze minor geen toets bevat wat betekent dat ik mijn laatste week hier volledig zal kunnen besteden aan lekker rondreizen in dit prachtige en gezellige landje.

Voor de lunch hebben we eerst met wat meiden voor het komende weekend en het weekend daarop huisjes geboekt in East Londen en in Port Elizabeth. Daarna ben ik nog even met Naomi mee gegaan, die hier al een module zit en in een ander huisje woont op de campus. We hebben gezellig bijgekletst en ik heb haar leuke stulpje kunnen bewonderen. Na de lunch werd het introductie programma vervolgd met een les over de apartheid, wat hier natuurljk een grote impact heeft gehad en nog steeds merkbaar is. Daarna hebben we wat informatie gehad over de lokale cultuur, zo is het hier bijvoorbeeld gebruikelijk om iemand niet in de ogen te kijken als diegene tegen je praat, vooral als het gaat om ouderen want het tonen van respect is het belangrijkst. Als laatste hebben we informative verkregen over de mogelijkheden als je vrijwilligerswerk te doen. Stenden werkt met verschillende projecten en zo is het bijvoorbeeld mogelijk te helpen bij pre-school met allemaal van die lieve kleine kindjes. Het lijkt me leuk en ook wel goed om bij zo’n project te helpen, maar ik moet eerst even kijken hoe druk de module werkelijk gaat worden want het is natuurlijk niet de bedoeling om halverwege de module de kindjes weer als het ware achter te laten.

Aan het eind van de middag stond een braai op het programma wat het makkelijkste uit te leggen is als een BBQ. Deze braai ging natuurlijk op z’n Afrikaans, de ene dacht dat de anders het zou regelen en andersom. Dusssss. In eerste instantie zou het niet door gaan, maar uiteindelijk hebben ze wat opgehaald en hebben weer wat vlees kunnen eten. Het vlees is hier trouwens DE maaltijd, als je zeg maar het avond eten hebt dan bestaat dat voor 80% uit vlees.

In de avond hadden we besloten om te gaan stappen. En als je hier uitgaat dan bestaat dat dus uit indrinken en gezellig kletsen bij Ferry’s gevolgd door drankjes en dansjes bij Snorts. Zoals ik in mijn eerdere blog heb verteld waren we afgelopen zaterdag ook al bij Ferry’s geweest, maar deze avond was dus echt veel gezelliger en drukker. Rond 22.30 ging onze avond verder in Snorts, de discotheek. Van verhalen van anderen had ik gehoord dat de negerinnen hier twerkend aan tegen de muur hangen. Helaas, was dat vanavond niet zo want dat had ik natuurlijk wel willen zien en misschien had ik er nog wel wat van opgestoken. Verder hebben we een uur op onze drankje moeten wachten, want achter de bar staan twee donkere dames rustig de mixjes te maken en die helpen natuurlijk liever eerst een lekkere donkere jongen dan zo’n blank geval als ik. Wat verder wel grappig was, is dat ze Vrouwkes hebben gedraaid (een NL carnaval nummer, voor degene die het niet kennen) wat Joyce had aangevraagd. Kort samengevat: alle Dutchies (dat is hoe ze ons, Nederlanders noemen) gingen natuurlijk helemaal los!

Aangezien de kroegen hier vroeg dicht gaan ging om iets voor twaalf uur het licht aan en was het al weer tijd om richting huis te gaan. En naar huis gaan is natuurlijk ook weer een hele optie. Want ten eerste moeten we zo ongeveer 2 beste heuvels oplopen. Maaaaar, het is dus ook niet de bedoeling om met zijn tweetjes naar huis te lopen want dan loop je risico om overvallen te worden. Het wordt dus geadviseerd om met z’n 4en of 5en te lopen wanneer het donker is. Gelukkig is er ook beveiliging die gister al langs de weg naar campus aanwezig waren, maar die je ook kunt bellen wanneer je niet met genoeg personen bent. Najaa, iedereen gaat hier naar het zelfde dus natuurlijk kom je wel mensen tegen die dezelfde kant op moeten, en zo liepen wij dus met een hele groep naar huis en lagen we om 1 uur veilig in ons eigen bedje.

Donderdag
Vanochtend kampte ik door afgelopen nacht met lichtelijke opstart problemen. De eerste les, OM 8 UUR! :O, was dan ook een zware bevalling. Maar, we hebben het overleefd! Nadat ik mijn maag weer had kunnen verblijden met een lekker hapje (lees: pasta met kip, ja dat is nog maar de lunch), lachtte het leven me weer toe. Het middag programma begon half 2 (lees: 2 uur Afrikaanse tijd) met een tour door de lokale Township genaamd Nemato. We werden opgehaald met het prachtige stenden busje die met horten en stoten elke (steile) heuvel amper op komt.

Na een rustig, maar mooi ritje van een ongeveer 20 minuutjes waren we aangekomen bij de Township. Als eerste, ik heb me nog nooit zo blank gevoeld en ramptoerist, want zo voelt het echt. De mensen zijn heel vriendelijk, maar eigenlijk is het belachelijk dat wij daar als een stelletje toeristen rondlopen met onze dikke camera’s en smartphones. De mensen zwaaien vriendelijk en kindjes poseren voor een foto, maar ondertussen voelt het wel raar. Sommige studenten klagen bijvoorbeeld over hun kamer op de campus bij Bougani (de faciliteiten manager), die bij wijze van spreken (want ik weet niet of het echt zo is) ‘s avonds weer terug gaat zijn huisje in de township.

Verder moet ik zeggen dat het heel anders was dan ik had verwacht, het viel me mee, maar het is zeker wel indrukwekkend om te zien. Zoals onze “gids” al vertelde is deze sloppenwijk een van de betere en hadden ze o.a. verharde wegen, stenen huisjes en wat me eigenlijk het meeste verbaasde was dat de kindjes in hele nette schooluniformpjes rondlopen. Natuurlijk zijn er ook dingen die echt minder zijn, zo zijn we bijvoorbeeld ook naar de vuilnisbelt gegaan waar de armoe echt duidelijk zichtbaar is. Daar lopen kleine kindjes rond die samen voor wat inkomen proberen te zorgen. Wat een bijzondere en misschien wel beetje nare of enge situatie opleverde kwam doordat een man naar ons benaderde. Hij “werkte” en leefde (volgens mij ook) op de vuilnisbelt en vroeg ons waar we naar stonden te kijken. Vervolgens ging hij vragen om eten en geld, maar onze gids (ook wonend in Nemato) legde hem uit dat hij ons dus rondleidde. De man vertelde vervolgens zijn verhaal in het Afrikaans, wat eigenlijk versimpeld Nederlands is en dus redelijk te verstaan. Ik was blij dat we de bus weer in stapte en we onze weg vervolgde, terug naar de campus. Wat MZ, onze gids, ook vertelde is dat de meeste lokale studenten nooit in hun leven een township hebben bezocht, dit schijnt door een mythe te komen. Ik heb me hier zeer over verwonderd sinds een grote hoeveelheid van de bevolking hier zijn leven leidt.
Zoals ik al zei, ik heb nu dus weekend. En natuurlijk hebben we al wat op de planning staan, want er moet optimaal gereisd en gezien worden. We gaan dit weekend naar East Londen, op zich denk ik niet een heel bekend stadje of iets maar we houden het lekker dichtbij voor nu. Zoals het weerbericht voorspelt gaat het mooi weer worden en kunnen we optimaal gebruik maken van ons appartementje met uitzicht op zee. Verder gaan we naar een leeuwen park en natuurlijk vele ander dingen zien.

Dit was het voor nu. Volgende week zal ik alvast wat foto’s uploaden want na deze verhalen kan ik wel begrijpen dat jullie benieuwd zijn hoe het er werkelijk allemaal uitziet. Ooo en ik wil me even verontschuldigen voor alle spelfouten en rare zinnen, dit komt omdat ik geen spellings en grammatical controle in het Nederlands heb.

Nog wat nieuwe woorden om mee af te sluiten:
Mangwanani – Goedemorgen in Shona (uit Zimbabwe)
Tatenda – Bedankt in Shona
Dop – Alles met alcohol in Afrikaans
Ntah (Kusgeluidje met een N) – lekker eten, lekker, leuk etc. in Afrikaans
Saht Brah! (Met overtuiging) – nee, gaat nooit gebeuren in Afrikaans
Shot – Komt voor de bakker in Afrikaans

Tot horens! Groetjes uit Afrika en sweet dreams!
Liesa