Cape Town Here We Come!

Goeiemiddag allemaal!

Bij deze weer eeen nieuw blogje uit het prachtige Zuid-Afrika! Terwijl ik alle verhalen op papier zet rijden we door prachtige landschap van de Garden Route.

Wat ik trouwens nog niet verteld heb is dat ze hier dus echt de mooiste baantjes hebben: baviaan verjager, parkeerwachter, vlaggenzwaaier (bij weg werkzaamheden), fruitweger, boodschappen inpakker, parker slagboom man, en pompbediende/auto ramenlapper. Wat nog meer opvallend is qua werk is dat er overal waar je komt, of het nou een restaurant of een supermarket is, zijn super veel mensen aan het werk. Wat wij in NL laat maar zeggen met z’n tweeën doen, doen ze hier al gauw met z’n vijfen.

Maandag
Na weer een innoverende les op de maandagochtend besloten Dieuwke en ik te gaan lunchen bij C’est La Vie. In eerste instantie dus met z’n tween, maar aangezien het nogal populair is waren we met wat meer: Janine, Kelly, Jentine, en Anouk. Ik heb een lekker broodje Tuna Mayonnaise gehad en als toetje nog cheesecake. Verder heb ik Rede Mocca geproefd wat een warm drankje is met rooibos thee, kaneel en witte chocolade melk. Het was apart, maar wel lekker.

‘s Avonds hebben we game night gedaan met wat huisgenootjes, Kai, John en Xobisa. We begonnen de avond met Uno, daarna hebben we de Zuid-Afrikaanse versie van 30 seconds gedaan. Wat achteraf toch wat moeilijker bleek dan gedacht ooit gehoord van: Steven Bicko, Kgalema Motlmante, of Tahbo Mbeki? Na het eerste potje, jongens tegen de meiden, wat wij natuurlijk gewonnen hadden, voegde Julia en Marko zich toe aan de groep. Wat overigens echt heel grappig was, want Marko is de slimste niet.

Dinsdag:
Vandaag gingen Elisia en ik met Janine en Cheryl mee naar een van hun projecten, een daycare in Bathurst. Janine had van te voren al verteld over de kindjes, hun enthousiasme en aanhankelijkheid, maar toen we binnenkwamen verbaasde het me toch. We konden namelijk niet eens naar binnenlopen want ze begonnen dus direct te knuffelen. De kindjes waren echt super schattig! Verder kan ik met zekerheid zeggen dat de kindjes het hier beter hebben dan bij Lilitha’s daycare, de ik wekelijks bezoek met Dieuwke. Dit komt denk ik mede door het aantal kindjes, het zijn er namelijk veeeel meer, 45-50 in totaal.

Toen we binnenkwamen gingen Janine en Cheryl even praten met een van de medewerkers waarna ik vervolgens met Cheryl portretfoto’s heb gemaakt van een aantal van de kinderen. Wat mij hierbij het meest opviel is dat ze niet lachen op de foto en hun namen, er was namelijk een meisje met de naam Breakfast. In eerste in stantie dacht ik dat ik de ontbijt lijst of iets in de hand had, of dat zee en grapje maakte. Maar het meisje heet dus wel degelijk Breakfast. Tegelijkertijd hebben Janine en Elisia geholpen met vingerverven. Na deze activiteiten werd alles weer opgeruimd en was het tijd om liedjes te zingen. Super leuk, want Janine en Cheryl hebben ze ook ‘Head, Shoulders, Knees and Toes’ geleerd en ‘If you happy and you know it’. Verder maken de kindjes geen ruzie om het speelgoed maar wie je hand vast mag houden. De tijd vloog natuurlijk voorbij en voor we het wisten stond het Stenden busje al weer klaar om ons terug naar de campus te brengen.

Rond 5 uur moesten we verzamelen bij Guido’s want het was tijd voor het evenement van Joyce, waar ik in Leeuwarden een aantal keer bij in de klas heb gezeten. Het evenement heette Drink Eat Walk Repeat, wat inhield dat we langs vier verschillende restaurants gingen voor wat drankjes en hapjes. De avond begon zoals gezegd bij Guido’s waar we onder het genot van een wijntje en drie stukjes pizza konden genieten van een prachtig uitzicht op het strand van Port Alfred. Ongeveer een uurtje later hebben we onze reis vervolgd naar Links waar we een lekker bordje vlees hadden, eeland, struisvogel en kudu, of te wel volgens Annick: gewoon VLEES! Het volgende restaurant op de planning was C’est La Vie, hier heb ik heeerlijke vissoep gehad, met een glaasje gluwhein. Rond kwart over 8 was het alweer tijd om de vond aft e sluiten in Highlander, de eindbestemming van onze route. Hier hebben we nog wat afsluitenden drankjes gedaan waarna we lekker ons bedje opgezocht hebben.

Woensdag:
Het is woensdag, dus weer tijd om naar Lilitha’s Daycare te gaan! De kindjes waren weer blij ons te zien, maar deze keer waren er veel minder. Toen we binnenkwamen waren de twee werknemers de haren van een klein meisje aan het doen. Verbazingwekkend zat het meisje doodstil en gaf ze geen kik, terwijl ze naar wat leek aardig hard aan haar haar trokken. We hebben eerst binnen met ze gespeeld en vervolgens buiten op de schommel en met de bal. Na ander half uur was het weer tijd om terug te gaan naar de campus. De bezoekjes zijn altijd zo weer om.

Woensdagavond is het altijd uitgaansavond hier, maar ik ben thuis gebleven en heb serie gekeken met John onder het genot van warme chocolade melk en zelgemaakte popcorn. Chill avondje dus. :)

Donderdag:
Donderdag, de dag van het begin van ons avontuur naar Cape Town! Na de lunch zijn we begonnen met rijden aangezien we in de ochtend nog les hadden. Tijdens de rit zijn we lang prachtige natuurgebieden gereden. Van Port Alfred naar Cape Town is eigenlijk 1 weg, de N2/ Garden Route. Aangezien we pas na de lunch vertrokken hadden we besloten niet in een keer door te rijden en hebben we overnacht in Plettenberg Bay. We hebben wat boodschappen gedaan en lekker spaghetti gegeten op de patio.

Vrijdag:
Na een rustig nachtje in Plettenberg was het weer tijd om onze weg te vervolgen richting Kaapstad. Eerst hebben we nog getankd in het plaatsje wat wel grappig was aangezien we wat aan de praat raakten met de pompbediendes en ze een gezichtje op de auto tekende tijdens het wassen van de ramen.

Rond half 5 kwamen we aan bij ons appartementje na een kleine omweg, we stonden namelijk aan de verkeerde kant van de weg. De straat waar het huisje aan ligt loopt nameljk door aan de andee kant van de snelweg, TIA! Het appartement was echt super, een regendouche, lekkere bedden, mooie keuken en een gezellige woonkamer.

Zaterdag:
Onze eerste echte dag in Kaapstad! Jeej! Na rustig ontbeten te hebben gingen we op pad naar de boot richting Robben Eiland. De weg ernaartoe was erg bijzonder aangezien we een beetje verkeerd waren gereden waardoor we ineens op een een industrie terrein van de haven terecht waren gekomen. In NL hadden we hier natuurlijk nooit binen/op kunnen komen, maar in Zuid-Afrika kan dat allemaal. Hierdoor hadden we een stukje afgesneden en waren we al practisch op de plaats van bestemming.

Na de eerste boot gemist te hebben gingne we iets later dan verwacht van de haven naar Robben Eiland. Op het eiland aangekomen wachtte een bus ons al op die ons vervolgens rond het eiland heeft gereden. Op het eiland hadden ze eigenlijk alles, een klein ziekenhuis, een basischool en gewone huisjes. Daarnaast waren er natuurlijk de verschillende delen van de gevangenis. Aangezien het mooi helder weer was, hadden we vanaf het eiland een prachtig uitzicht op Kaapstad zelf. Na de rondrit met de bus werden we afgezet bij de gevangenis waar een oud gevangene ons heeft rondgeleid. Hij heeft verteld over de leefomstandigheden, het dagelijkse programma, de verschillende secties en barakken, en over Nelson Mandela. De leefomstandigheden waren hier voor de gevangenen echt niet best, ze hadden in eerste instantie bijvoorbeeld al geen warm water en geen bedden maar sliepen op dunne matjes op de grond. Ik vond Robben Eiland bijzonder, maar het was op een of andere manier toch minder indrukwekkend dan ik had verwacht. Dit komt denk ik mede doordat ik eerder naar een concentratie kamp (wat natuurlijk niet echt te vergelijken is) ben geweest wat echt super veel indruk op me had gemaakt toen der tijd.

Op de weg terug zijn we nog een hele groep dolfijnen tegengekomen, die voor de boot weg zwommen. Annick en ik waren de eerste op de boot die ze gespot hadden en vervolgens iedereen dus enthousiast was. Super leuk!

Terug aan wal hebben we wat rondgelopen en geneusd in de nabije winkeltjes. Waarna we vervolgens boodschappen gedaan hebben bij de plaatselijke Pick ‘n Pay en thuis een heerlijke tonijn salade hebben gemaakt.

Na eten zijn we naar het vliegveld gegaan om Elisia haar familie te ontvangen. Ze wisten van niks en waren dan ook echt super verbaasd dat we daar stonden. Dieuwke en ik hadden een papiertje vast met er op Fam. Logman en zouden ze aanspreken terwijl Elisia zich achter een bord verstopte en Mandy en Annick het zouden vastleggen. Iedereen was echt super enthousiast en ging helemaal op ons plan. Na voor ons gevoel super lang wachten kwamen ze eindelijk aangelopen, Elisia haar zusje, opa, vader en moeder. Dieuwke sprak ze aan met de vraag of ze familie Logman waren (we hadden natuurlijk al foto’s bestudeerd). Hierna was het mijn beurt: “Wij zijn van Stenden Zuid Afrika en hebben een leuke verrassing voor u!” Haar moeder reageerde meteen met: “Oo echt, wat leuk!” Haha, ze hadden helemaal niks door. Vervolgens kwam Elisia achter het bord vandaan en waren ze weer herenigd. Wat een hechte familie, super leuk om te zien!

Zondag:
Als eerste op het lijstje stond de Tafelberg, maar aangezien wat mistig was en de top dus niet te zien was, moesten we de planning omgooien. We besloten via Chapman’s Peak en Boulder’s Beach naar Kaap de goede hoop & Cape point te gaan, wat natuurlijk ook niet verkeerd is.

De route naar Boulder’s beach was echt al heel mooi, super mooi landschap met Bergen, zee etc. Eenmaal aangekomen was het direct duidelijk dat er pinquïns aanwezig waren. Er stond op de parkeerplaats namelijk een bord dat je moest oppassen met wegrijden aangezien het kon zijn dat er een pinquïn onder de auto zat te chillen. Na een korte wandeling, waarin we al een aantal van die leuke beestjes gespot hadden, kwamen we bij een strandje waar echt super veel waren! Het is echt grappig om te zien hoe die beestjes al waggelend hun weg banen naar de zee waar ze kopje onder gingen om een lekker visje te vangen. Na een hele fotosessie was het tijd om terug te gaan naar de auto en onze weg te vervolgen naar Kaap de Goede Hoop.

Eenmaal aangekomen bij Kaap de Goede Hoop keken we onze ogen al uit, want de bavianen waren in overvloed aanwezig, inclusief kleintjes! Super grappig was dat er ook eentje op een auto zat en zo een stukje mee reed. Maar, voor bavianen moet je natuurlijk wel oppassen want het zijn geen lieverdjes. We waren allemaal wel wat bang voor de aapjes en bleven daarom nog even rustig in de auto zitten. We dachten namelijk een walvis gespot te hebben. Helaas, bleek dit een doodnormale steen te zijn waar het water over heen sloeg. JAMMER!! Oke, nu was het tijd om de auto uit te gaan, gelukkig liepen er mannetjes rond die de bavianen weg jaagden met behulp van een katapult of stok. Echter was hun aanwezigheid al genoeg, want die apen wisten natuurlijk wat hun anders te wachten stond.

Eerst hebben we gelunchd en vervolgens hebben we wat rondgewandeld bij Cape Point. We zijn naar de vuurtoren gewandeld, waar je een prachtig uitzicht had op onder andere Kaap de Goede Hoop. Na wat foto’s gemaakt te hebben van de prachtige omgeving en met het bordje zijn we verder gegaan naar Kaap de Goede Hoop. De tijd was namelijk al weer voorbij gevlogen en aangezien we nog niet zo bekend waren in Kaapstad zelf leek het ons verstandig niet in het pikke donker terug te rijden.

‘s Avonds moesten we onze koffers inpakken, want het leuke huisje was voor de volgende twee nachtjes bezet. We moesten dus verkassen naar een hostel.

Maandag:
Maandag regende het zelf en dus perfect weer om de plaatselijke marktjes af te struinen en wat leuke souvenirtjes binnen te halen. Dus, op naar Green Market Square!

Green Market Square is een marktje waar je de leukste souveniertjes kunt scoren, armbandjes, blikken autotjes, geschilderde doeken, sjaaltjes met dieren, en nog veel meer. Wat het leukste, maar ook het lastigste was is dat nergens een vaste prijs aan zit, je moet dus onderhandelen en afdingen. Wat een sport! Na allemaal wat leuke dingen gescored te hebben besloten we terug naar de auto te lopen en naar Camps Bay te gaan.

Camps Bay zou, naar horens, vergelijkbaar kunnen zijn met de boulevards van Miami. Echter was dit natuurlijk niet echt zo, maar de sfeer was leuk. We hadden weer trek en het was lunch tijd dus we gingen op zoek naar een gezellig restaurantje. We hebben uitgebreid gelunched met een heerlijke groente quiche en natuurlijk weer een lekker toetje. Vervolgens zijn we teruggelopen over de boulevard naar de auto gelopen en naar Waterfront gereden. Waar de boot naar Robben eiland ging en we toen al ondervonden hadden dat er een leuk sfeertje hing. Eerst hebben we nog wat gewinkeld aangezien we nog geen trek hadden na de uitgebreide lunch. We hebben daarna lekker wat gedronken en heel licht avond gegeten: focaccia brood en nacho’s. Hierna zijn we naar ons hostel gereden, we hadden in de middag alleen onze baggage gedropt en dus onze kamer nog niet gezien. In de kamer kwamen we tot de ontdekking dat we een stapelbed hadden met 3 bedden, hoog dat dat was! Verder was er nog een 2p bed, een douche en een WC, alles wat we nodig hadden. Aangezien iedereen een geode rede had niet in het bovenste bed te slapen behalve ik, was ik de sjaak mocht ik helemaal bovenin. Annick moest om 5 uur al naar het vliegveld gebracht worden en dus doken we allemaal op tijd ons bed in.

Dinsdag:
Aangezien Elisia en Mandy vannacht Annick op het vliegtuig hadden gezegd en daardoor kort/slecht geslapen, hebben voor een enkele keer uit kunnen slapen. HEERLIJK! Na ontbeten/gelunchd te hebben, het was namelijk al iets van 12 uur. Besloten we naar Biscuit Mill te rijden, hier was namelijk een marktje die we nog niet hadden bezocht. Echter aangekomen bij het marktje was het meeste dicht en bedachten we ons dat het Youth Day was. OEPSIE! Gelukkig zijn we nu experts in plannen omgooien en dus hadden we een tweede optie al klaar, op naar Hermanus. Hermanus is een plaatsje net buiten Cape Town waar je naartoe rijdt over de R44. Dit is echt een prachtige route, die ook veel gebruikt wordt in auto reclames. Verder kun je, als je goed je best doet en het het seizoen er voor is, ook walvissen spotten. Eenmaal aangekomen in Hermanus was het weer verslechterd en waaide het al aardig hard. We liepen wat rond en kwamen te recht bij een schattig roze restaurantje dat Pudding & Pie heette. Hier hebben we heerlijke taartjes gegeten: Milk Tart, Red Velvet Cake, Chocolate Mud & Lemon Merengue. Na onze buikjes weer gevuld te hebben gingen we een stukje teruglopen en kwamen we plotseling Elisia haar familie tegen, toevallig! Dus hebben we gezellig wat met hun gedronken in een restaurantje. Nadat we weer hadden bijgekletst en nog wat thee hadden gedronken was het voor ons al weer tijd om richting Kaapstad te rijden, dit was namelijk nog wel 2 uur rijden en het begon alweer donker te worden.

Eenmaal weer aangekomen in Kaap Stad besloten we dat het wel weer tijd was om uit eten te gaan. We hadden een restaurantje uitgekozen genaamd den Anker, een tip van Elisia haar moeder want hier kon je heerlijke vis eten.

Woensdag:
Woensdag werden we wakker met de hoop dat het eindelijk goed weer was om de Tafelberg te beklimmen. Eerst moest de auto weer ingeladen worden, want vanacht konden we weer in het appartementje die ons zo goed bevallen was. We hadden enkele vertraging aangezien ik zo slim was geweest de sleutel op de rand van de kofferbak te leggen waardoor we toen we de achterklep dichtgooide onszelf hadden buitengesloten. OEPSIE! Het stomme was nog dat je de sleutel gewoon kon zien liggen en dat je hem gewoon kan aanraken. We hebben maar gauw de manager van het hostel gevraagd of hij ons kon helpen, gelukkig was hij zo vriendelijk. Hij vertelde ons dat we rustig konden gaan ontbijten en enkele minuten later kwam hij al met de sleutel aan gelopen. Hij maakte nog het grapje dat ze een ruit in hadden moeten slaan, gelukkig was dat niet zo. Wat bleek was dat ze de achterbak gewoon open hadden gebroken, zo makkelijk gaat dat dus!

Het weer was goed en dus gingen we op weg naar de Tafelberg. Daar gingen we dan, op weg naar onze ondergang. Haha. We hadden natuurlijk wel verwacht dat het niet het makkelijkste wandeltochtje zou zijn, maar het begon al direct zwaar. Na het eerste stukje te hebben gedaan waren we allemaal al redelijk buiten adem en voelden we de beentjes al branden. Gelukkig mochten we nog 2 uur! Ondanks al het geklaag, gehijg en gepuf hebben we de top bereikt en toen we er eenmaal waren was alles alweer vergeten en waren we toch wel trots op onszelf. Natuurlijk was de route en de top niet alleen vermoeiend, maar echt super mooi! En ik kan nu mooi zeggen dat ik de Tafelberg beklommen heb. Na wat rondgekeken te hebben op de top en wat mooie plaatjes te hebben geschoten zijn we lekker met het kabelbaantje naar beneden gegaan en weer terug naar de auto gelopen.

Aangezien we het allemaal aardig warm hadden na onze klim besloten we eerst naar het appartement te rijden, onze spullen uit te laden en even op te frissen. Vervolgens besloten we weer naar Green Market Square te gaan omdat we het maandag zo leuk hadden en we toch allemaal nog wat dingetjes wouden halen. Het was al einde van de middag toen we daar aankwamen, waardoor we aardig makkelijk de prijzen konden verlagen. Uitendelijk hebben Elisia en ik zelfs 3 doeken gekocht voor in total 650 ZAR die ze in eerste instantie probeerden te verkopen voor 800 ZAR per stuk!

‘s Avonds hebben we rustig gekookt in het appartementje, hebben we een film gekeken en wat onderzoek gedaan naar wat in onze laatste week nog willen doen.

Donderdag:
Nu is het dus donderdag en is ons avontuur in Kaapstad al weer afgelopen, de tijd is weer voorbij gevlogen! We rijden momenteel naar Plettenberg waar we dit weekend verblijven. Morgen gaat Elisia skydiven en verder zijn we in ieder geval van plan om nog een safari te doen. We moeten namelijk nog steeds een neushoorn spotten en eigenlijk wil ik ook nog wel een nijlpaard zien.

Volgende week is al weer de laatste week school in Zuid-Afrika, ik moet nog even de puntjes op de i zetten, onze module opdracht inleveren, mijn eigen literature review en vrijdag een laatste presentatie geven over de gemaakte module opdracht.